Przestrzenie ożywione | Piotr Paweł Drozdowicz – wernisaż wystawy

Urodzony w 1971 r. w Świdnicy poznański artysta malarz, doktor sztuki. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 1998 uzyskał dyplom z wyróżnieniem w zakresie malarstwa ściennego. W latach 1998-1999 odbył staż artystyczny w Ecole des Beaux-Arts w Rennes we Francji. W 2014 uzyskał doktorat z malarstwa na Wydziale Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Od 2009 uczy rysunku i malarstwa na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. Swoje doświadczenia artystyczne łączy z wykonywaniem muzyki chóralnej. Od 2016 jest członkiem Chóru Filharmonii Poznańskiej „Poznańskie Słowiki".

Zajmuje się malarstwem olejnym, akwarelą oraz malarstwem ściennym specjalizując się w technikach al fresco, al secco, a także technice keim A. Brał udział w wielu wystawach. Projektuje wnętrza architektoniczne z zastosowaniem malarstwa ściennego. Zrealizował wiele realizacji ściennych w Polsce i we Francji, m.in. „Sąd przed-ostateczny” (Blain), kaplica wspólnoty L’Arche (Poznań), freski w kościele św. Andrzeja Boboli (Poznań), w kościele św. Eloi (Comblessac). Autor książki „Między muzeum a prezbiterium” (nagroda główna im. Józefa Łukaszewicza, 2017). Autor felietonów w czasopiśmie internetowym Obieg Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.

Piotr Paweł Drozdowicz uznaje istnienie transcendentnego Piękna oraz wierzy w ciągłość wielkich tradycji malarskich. Łączy doświadczenia malarstwa ściennego i sztalugowego w tworzeniu sztuki czystego oka – malarstwa rzeczywistości.

Przestrzenie ożywione 
„Współczesna cywilizacja i kultura to wielki skład rzeczy używanych, rzeczy dotkniętych, ale i mocno nas dotykających. Zachłannie pożądamy rzeczy nowych, bo nosimy w sobie głęboką tęsknotę za dziewiczą czystością i nie skalaną przez innych nowością. Kultura materialna jest tylko figurą potrzeb duchowych, której wyrazem i nośnikiem jest malarstwo. Egzystujemy w kontekście rzeczy, które sami sobie wytwarzamy oraz w przestrzeniach, które organizujemy wokół siebie, co jednocześnie nas dookreśla i wyraża naszą osobę, naszą kulturę materialną i duchową. Przedmioty i architektura są zawsze "napromieniowane" obecnością kogoś, kto je wykonał, używa lub na nie patrzy (...)”.