Agnieszka Kutylak-Hapanowicz „Ogród światła”
27 maja - 26 czerwca 2022
Galeria Sztuki SOKÓŁ
--Wernisaż:
27 maja 2022 , godz. 18:00
Wstęp:
wstęp bezpłatny
Dodatkowe informacje:
Godziny otwarcia Galerii:
poniedziałek – niedziela 11.00 – 20.00
16 czerwca - Boże Ciało,
galeria będzie dostępna dla zwiedzajacych
poniedziałek – niedziela 11.00 – 20.00
16 czerwca - Boże Ciało,
galeria będzie dostępna dla zwiedzajacych
Wystawa prac Agnieszki Kutylak-Hapanowicz. Artystka używa akwareli, gwaszy, tuszu, akryli i pigmentów naturalnych. Na wystawie w Galerii Sztuki SOKÓŁ zostaną zaprezentowane ilustracje przedstawiające malowniczy świat, pełen znanych z natury, choć nie do końca rzeczywistych stworzeń.
Agnieszka Kutylak-Hapanowicz, o mnie:
„Maluję stworzenia, które nie istnieją w świecie uważanym za rzeczywisty. Studiowanie anatomii ptaków, gadów czy owadów, przeglądanie dawnych atlasów oraz własnych zbiorów historii naturalnej, służy mi za punkt wyjścia i inspirację. Prawie wszystkie moje prace powstają alla prima, postaci chcą żyć od razu, nie czekając na wstępne szkice. Szkicownika używam do tego, żeby nie zapomnieć żadnego z tych licznych stworzeń z wyobraźni, które proszą o danie im życia.
Najczęściej portretuję ptaki, luźno tylko powiązane ze światem realnym: są symbolem, oknem na inny świat. Dla mnie największą tajemnicą są oczy zwierząt, a szczególnie ptaków: połyskują światłem odbitym i jeszcze czymś, co jest głębiej, wewnątrz. To spojrzenie jest uważne, spokojne i pełne czułości. Zastanawiam się, czy może wiedzą więcej, niż my? Czy mogą nam przynieść pocieszenie? Chcę, żeby tak było.
Moje prace to wyraz afirmacji świata przyrody, Jej nieustannej zmiany formy, nieubłaganych praw, którym trzeba powiedzieć „Tak”, bo z nich wynika jednocześnie życie i śmierć, i znów życie. Dlatego też używam złoceń: służy to uświęceniu istnienia, wzorem dawnego malarstwa. Stworzenia, które portretuję, chcą śpiewać o swego rodzaju poważnej radości, o ludzkiej tęsknocie za bezinteresowną zabawą w stwarzanie, o przenikaniu się, migotliwości form ożywionej materii.
Mówi się, że akwarela to jedna z trudniejszych i bardziej wymagających technik malarskich. Jednak, kiedy pozwolimy się prowadzić pigmentom w procesie malowania, i jednocześnie trochę kontrolując „bieg wydarzeń”, może być głęboką radością, a nawet medytacją. Najczęściej kładę i mieszam kolory bezpośrednio na samym papierze. Lubię obserwować, jak wzajemnie się przenikają, to mnie prowadzi i inspiruje, a przyzwolenie na tę nieprzewidywalność – daje mocne uczucie radości z uczestnictwa w życiu, w świecie barw i faktur, w tworzeniu autonomicznego świata.”
Agnieszka Kutylak-Hapanowicz – jest absolwentką filologii polskiej i edytorstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Inspiracją dla jej prac jest przyroda ożywiona: owady, gady, a szczególnie ptaki. Duży wpływ na jej twórczość mają dawne, XVII i XVIII-wieczne ryciny z atlasów historii naturalnej. Większość stworzeń Kutylak-Hapanowicz nie ma jednak odpowiednika w świecie realnym, istnieją tylko w wyobraźni i snach. Tworzy w różnych technikach malarskich, jak: akwarela, tusz, akryl, farby zrobione z pigmentów mineralnych i roślinnych, stosuje również złocenia. Jako podłoży malarskich używa papieru, płótna oraz materiałów naturalnych: kamieni, liści i drewna odzyskanego. Mieszka i pracuje w Krakowie jako redaktora i ilustratorka.
Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych: „Ptasie sny” w Galerii Sklepik z Marzeniami w Gliwicach (2017), „Ogród ptaków” w Galerii Muzeum Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (2019), „Ptaki” w Centrum Produktu Kulturowego Beskidu Niskiego w Wysowej (2020), „Portrety niewidzialnych ptaków” w Galerii Dwór Karwacjanów w Gorlicach (2021), „Pieśni życia” w Pałacu pod Baranami – Galeria New Era Art w Krakowie (2021), „Rajskie ptaki” w Galerii Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie (2021).
Wystawa towarzyszy 37. Festiwalowi Teatrów Dzieci i Młodzieży BAJDUREK
„Maluję stworzenia, które nie istnieją w świecie uważanym za rzeczywisty. Studiowanie anatomii ptaków, gadów czy owadów, przeglądanie dawnych atlasów oraz własnych zbiorów historii naturalnej, służy mi za punkt wyjścia i inspirację. Prawie wszystkie moje prace powstają alla prima, postaci chcą żyć od razu, nie czekając na wstępne szkice. Szkicownika używam do tego, żeby nie zapomnieć żadnego z tych licznych stworzeń z wyobraźni, które proszą o danie im życia.
Najczęściej portretuję ptaki, luźno tylko powiązane ze światem realnym: są symbolem, oknem na inny świat. Dla mnie największą tajemnicą są oczy zwierząt, a szczególnie ptaków: połyskują światłem odbitym i jeszcze czymś, co jest głębiej, wewnątrz. To spojrzenie jest uważne, spokojne i pełne czułości. Zastanawiam się, czy może wiedzą więcej, niż my? Czy mogą nam przynieść pocieszenie? Chcę, żeby tak było.
Moje prace to wyraz afirmacji świata przyrody, Jej nieustannej zmiany formy, nieubłaganych praw, którym trzeba powiedzieć „Tak”, bo z nich wynika jednocześnie życie i śmierć, i znów życie. Dlatego też używam złoceń: służy to uświęceniu istnienia, wzorem dawnego malarstwa. Stworzenia, które portretuję, chcą śpiewać o swego rodzaju poważnej radości, o ludzkiej tęsknocie za bezinteresowną zabawą w stwarzanie, o przenikaniu się, migotliwości form ożywionej materii.
Mówi się, że akwarela to jedna z trudniejszych i bardziej wymagających technik malarskich. Jednak, kiedy pozwolimy się prowadzić pigmentom w procesie malowania, i jednocześnie trochę kontrolując „bieg wydarzeń”, może być głęboką radością, a nawet medytacją. Najczęściej kładę i mieszam kolory bezpośrednio na samym papierze. Lubię obserwować, jak wzajemnie się przenikają, to mnie prowadzi i inspiruje, a przyzwolenie na tę nieprzewidywalność – daje mocne uczucie radości z uczestnictwa w życiu, w świecie barw i faktur, w tworzeniu autonomicznego świata.”
Agnieszka Kutylak-Hapanowicz – jest absolwentką filologii polskiej i edytorstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Inspiracją dla jej prac jest przyroda ożywiona: owady, gady, a szczególnie ptaki. Duży wpływ na jej twórczość mają dawne, XVII i XVIII-wieczne ryciny z atlasów historii naturalnej. Większość stworzeń Kutylak-Hapanowicz nie ma jednak odpowiednika w świecie realnym, istnieją tylko w wyobraźni i snach. Tworzy w różnych technikach malarskich, jak: akwarela, tusz, akryl, farby zrobione z pigmentów mineralnych i roślinnych, stosuje również złocenia. Jako podłoży malarskich używa papieru, płótna oraz materiałów naturalnych: kamieni, liści i drewna odzyskanego. Mieszka i pracuje w Krakowie jako redaktora i ilustratorka.
Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych: „Ptasie sny” w Galerii Sklepik z Marzeniami w Gliwicach (2017), „Ogród ptaków” w Galerii Muzeum Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (2019), „Ptaki” w Centrum Produktu Kulturowego Beskidu Niskiego w Wysowej (2020), „Portrety niewidzialnych ptaków” w Galerii Dwór Karwacjanów w Gorlicach (2021), „Pieśni życia” w Pałacu pod Baranami – Galeria New Era Art w Krakowie (2021), „Rajskie ptaki” w Galerii Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie (2021).
Wystawa towarzyszy 37. Festiwalowi Teatrów Dzieci i Młodzieży BAJDUREK