ONLINE - retransmisje wydarzeń muzycznych

Polska pieśniarka, kompozytorka, autorka tekstów. Zadebiutowała w 1981 r. na Przeglądzie Piosenki Prawdziwej w Hali Oliwii w Gdańsku, co zaowocowało współpracą z kabaretem Pod Egidą. Pierwsze kasety magnetofonowe wydawała w drugim obiegu w wydawnictwach podziemnych. Po ogłoszeniu stanu wojennego występowała nieoficjalnie w klubach studenckich, mieszkaniach prywatnych, kościołach. W 1983 r. wygrała Krakowski Studencki Festiwal oraz zdobyła główną nagrodę FAMA. Uznała wygraną za znak i potwierdzenie, że to jest jej droga. Zdecydowała się całkowicie poświęcić śpiewaniu. Od tego momentu tworzy pieśni, piosenki i muzykę. W latach 1984 – 92 współpracowała z Markiem Wallawenderem, gitarzystą, który był również aranżerem wielu jej utworów. Antonina występowała i występuje na najważniejszych festiwalach, koncertach związanych z szeroko pojętą piosenką poetycką i religijną (min. FAMA, Zamkowe Spotkania Śpiewajmy Poezję). Antonina Krzysztoń stała się wykonawcą znanym szerszej publiczności, kiedy w listopadzie 1993 r. piosenka Perłowa Łódź zdobyła pierwsze miejsce w plebiscycie Muzycznej Jedynki. Jest również kojarzona z czeskim bardem – poetą Praskiej Wiosny 1968 r. – Karelem Krylem. Antonina w swojej twórczości stara się szukać tego, co nas łączy i nie ocenia, zaprasza do rozważań, do zadumy i dialogu. Korzysta z folku, który kocha, i to słychać w jej balladach. W jej śpiewie słychać, że inspirują artystkę różne gatunki muzyki. To wszystko składa się, na jej niepowtarzalne interpretacje.

Obecny skład zespołu, z którym gra od wielu lat wchodzą: Marcin Lamch, Manolo (M. Alban) oraz Marcin Majerczyk, znakomity gitarzysta, z którym współpracuje od ponad 20 lat, był także kierownikiem muzycznym wielu jej płyt. Tworzyła też z innymi artystami, m.in. z Michałem Lorencem tworzyła muzykę do filmu dokumentalnego T. Wilde’a Czas Słowian, z Grzegorzem Królikiewiczem pracowała przy spektaklu teatralnym. Była pomysłodawcą, a także kierownikiem muzycznym płyty Każda chwila, we współpracy z Leszkiem Możdżerem, Adamem Pierończykiem, Kubą Radomskim i Marcinem Pospieszalskim, Joszkiem Brodą, Mieczysławem Litwińskim. Wieloletnia współpraca z dwoma muzykami – Jerzym Słomą Słomiński (instrumenty perkusyjne) i Kubą Radomskim (bas) zaowocowała płytami Kiedy przyjdzie dzień (1996 r.), Pieśni postne (1998 r.), Wołanie (2000 r.). Współpracowała z Mietkiem Szcześniakiem, Krzysztofem Knittelem, Wojciechem Konikiewiczem, Wojciechem Waglewskim, Wojciechem Przybylskim, Edwardem Sosulskim, Adamem Wyrzykowskim, Adamem Strugiem, M. Wieleckim, P. Mazurczakiem, Z. Wegehauptem.

Megitza, czyli Małgorzata Babiarz, mając 16 lat opuściła rodzinne Podhale, udając się za Wielką Wodę. Wokalistka, kontrabasistka, autorka tekstów i kompozytorka. Lekcje gry na tym instrumencie pobierała u swego ojca, prawdziwego górala, Stanisława Babiarza.

Pragnienie młodzieńczej wolności, ambicja, charyzma i góralska siła, pomogły jej zbudować karierę. Pobyt w USA zaowocował m.in. stworzeniem niepowtarzalnej formacji Megitza Quartet z utalentowanym muzykiem greckiego pochodzenia, Andreasem Kapsalisem. W zespole spotkali się artyści z najwyższej folkowej półki, tworząc niesamowitą fuzję muzyki góralskiej, romskiej i szeroko rozumianej amerykańskiej.

Zespół zagrał wiele koncertów, nie tylko w USA, szybko zdobywając uznanie fanów i fachowej prasy muzycznej. W 2008 roku ukazał się debiutancki krążek Boleritza pełen muzyki klasycznej, jazzowej i world music. Cztery lata później fani dostali aż dwa krążki zatytułowane Megitza i Legenda.

Do Europy Megitza przeprowadziła się w 2012 roku, kiedy to została zaproszona na dwa prestiżowe festiwale: Montreux Jazz Festival w Szwajcarii oraz Jazz Fest Wien w Austrii.

Megitza do tej pory wydała 8 albumów studyjnych, z różnymi składami muzyków. W formacji Megitza Trio stworzyła nowy gatunek muzyczny o nazwie happy metal - czyli tradycyjne instrumenty oraz elektroniczne loopery i bębny, efekt to trans-folkowe brzmienie inspirowane nowoczesnymi gatunkami muzycznymi. Ostatni album Megitzy ToTen pojawił się w 2018 r. dla uczczenia 10 - lecia jej kariery scenicznej.

Teresa Mirga - cygańska poetka, pieśniarka, gitarzystka, kompozytorka, założycielka i liderka cygańskiego zespołu Kałe Bała (Czarne Włosy). Urodziła się i dorastała na polskim Spiszu, w cygańskiej osadzie w Czarnej Górze, gdzie mieszka do dziś. Obok utworów autorskich Teresa Mirga wykonuje także pieśni należące do tradycji muzycznej Bergitka Roma. Twórcze poszukiwania Teresy Mirgi, sięganie do różnych stylów i repertuarów oraz głęboko zakorzeniona świadomość własnej tradycji muzycznej, pozwoliły na stworzenie własnego oryginalnego stylu, w którym istotne miejsce zajmuje poezja i muzyka religijna. Swoją twórczość prezentuje podczas solowych występów oraz wspólnie z zespołem Kałe Bała, który założyła w 1992 roku.

Kałe Bała - w pierwszych latach istnienia zespołu ważną inspiracją dla artystów był styl muzyczny, reprezentowany przez cygański zespół z Węgier Kalyi Jag. Teresę Mirgę zainteresowały nie tylko wykonywane przez grupę utwory, interesujące aranżacje i nietypowe instrumentarium (dzban i drewniane łyżki), ale także idea nowych opracowań muzycznych tradycyjnych pieśni cygańskich. Wszystko to stało się dla zespołu i niej samej impulsem do poszukiwań w obrębie własnego, tradycyjnego repertuaru i rozwijania na gruncie lokalnym idei zapoczątkowanej kilkanaście lat wcześniej przez zespół Kalyi Jag.

Obok utworów własnych i melodii Cyganów węgierskich, zespół wykonuje także pieśni należące do tradycji muzycznej Cyganów na Słowacji i Bałkanach oraz stare pieśni (purane gila) Cyganów Karpackich w tradycyjnych i w zupełnie nowych opracowaniach. Przywołując najstarsze i zapomniane już melodie, za pomocą których Cyganie wyrażali niegdyś swe najgłębsze uczucia, muzycy Kałe Bała ożywiają magiczny świat Cyganów Karpackich, z jego pasją, radościami, smutkami i nostalgią.