Niedźwiedź w banku

Opis spektaklu:

Antoni Czechow przez całe życie uprawiał zawód lekarza. Zapewne jego pacjenci otrzymywali - na niedomagania duszy -  receptę z wypisanymi lekarstwami o nazwach: śmiech, dowcip, wzruszenie.

Reżyser spektaklu dokonał adaptacji tekstów i połączył dwie jednoaktówki „Niedźwiedź” oraz „Jubileusz” w sceniczna całość. Pojawia się też postać z opowiadania „Chórzystka” („Historie zakulisowe”).

Do majątku wdowy przyjeżdża wierzyciel, żeby odebrać dług zaciągnięty przez męża. Utarczki słowne i zdarzenia sytuacyjne obserwuje, czasami biorąc w nich udział,  służący wdowy.  Na dodatek pojawia się oszustka, próbująca wyłudzić od właścicielki albo pieniądze albo kosztowności. Konflikt wdowy i wierzyciela doprowadza do próby pojedynku, który nieoczekiwanie przekształca się w miłosne wyznania.

Losy głównej pary toczą się dalej ale już po ślubie i w innej rzeczywistości, bo we własnym banku. Szykuje się jubileusz instytucji. Dawny służący jest teraz księgowym i chyba nie tylko. Pojawia się też ta sama oszustka - oczywiście z takim samym zamiarem. Liczne nieporozumienia  i zabawne sytuacje  doprowadzają do potężnego zamieszania a jubileuszowy referat nigdy nie zostanie napisany. Na końcu okazuje się, że nad tą komediową rzeczywistością dominuj kto …?  To trzeba zobaczyć.

Reżyser oryginalnie potraktował teksty Czechowa.  Rozegrał całość nawiązując do komedii slapstickowej (odmiana komedii filmowej głównie z okresu kina niemego). Jest więc i szybka akcja i gagi odwołujące się do rubasznego humoru. Chociaż nie ma bitwy na ciastka z kremem to całość kończy szalona gonitwa, w której goniący są uciekającymi i odwrotnie.