SENSUS | Teatr Polska 2025

Twórcy – Natalia Sakowicz i Maciej Cempura – prowadzą opowieść o parze trzydziestolatków, Eli i Filipie, z lekkością, która nie odbiera historii głębi. Wręcz przeciwnie: pozwala jej wybrzmieć. Każdy detal – od precyzyjnych dialogów, przez kompozycję ruchu, aż po muzykę i światło – składa się na spektakl niezwykle spójny, trafiający w sedno doświadczeń pokolenia millenialsów.

To, co szczególnie wyróżnia „Sensus”, to umiejętne połączenie aktorskiej ekspresji z wykorzystaniem form lalkowych. Dzięki pracy Olgi Ryl-Krystianowskiej i zespołu Czyni Cuda, lalki stają się metaforą wewnętrznych stanów bohaterów – ich nadziei, kryzysów, a czasem bezradności wobec własnych emocji. Reżyserka Agata Puszcz prowadzi narrację tak, by widz ani przez chwilę nie miał poczucia nadmiaru czy dydaktyzmu. Zamiast tego otrzymujemy opowieść intymną, bliską, pełną nieoczywistych momentów czułości i ironii.

Spektakl zaczyna się od promiennego zauroczenia – tego cudownego etapu, który wielu z nas zna aż za dobrze. Jednak twórcy nie poprzestają na słodkim początku. Z biegiem scen obraz relacji gęstnieje, pojawiają się mikropęknięcia, rutyna, potrzeba dopasowania się do społecznych oczekiwań. I choć „Sensus” nie unika trudnych tematów, to, co najbardziej uderza, to jego humanistyczna delikatność. Twórcy nie odbierają widzowi nadziei: pokazują, że w każdej relacji – mimo rozczarowań – wciąż istnieje przestrzeń na spotkanie, rozmowę i bliskość.

Warto docenić także dramaturgię Zuzanny Bojdy, która tworzy ramy dla historii żywej, aktualnej i niezwykle naturalnej. Reżyseria światła Prota Jarnuszkiewicza oraz choreografia Izy Szostak dopełniają całości – subtelnie prowadząc wzrok widza tam, gdzie emocje pulsują najmocniej.

„Sensus” to spektakl dojrzały, pięknie zrealizowany i poruszający. Zamknięcie programu Teatr Polska w MCK SOKÓŁ tak udanym tytułem to prawdziwy prezent dla publiczności. Ostatni spektakl w ramach tegorocznej edycji okazał się nie tylko podsumowaniem, ale i mocnym akcentem finałowym – dowodem na to, że teatr wciąż potrafi mówić o współczesności w sposób czuły, błyskotliwy i głęboko ludzki.