Barok wiecznie żywy | L’ARTE ORGANICA 2025

Marinoni rozpoczął program aranżacją kantaty Bacha „Ich hatte viel Bekümmernis” w opracowaniu Ferenca Liszta. Już w tym utworze dało się zauważyć precyzję techniczną i wyczucie stylu, które stały się wyróżnikiem całego recitalu. Artysta umiejętnie balansował pomiędzy ekspresją a monumentalnością dźwięku, co znalazło swoje dopełnienie w subtelnie wykonanym „Kanonie As-dur” Roberta Schumanna.

Jednym z najważniejszych momentów koncertu była interpretacja Fantazji G-dur Bacha, gdzie Marinoni wykazał się nie tylko doskonałym opanowaniem techniki, ale także zdolnością do wydobycia wielowymiarowego charakteru dzieła. To wykonanie cechowało się zarówno klarownością frazowania, jak i bogactwem barw, co w pełni wykorzystało możliwości organów kościoła św. Kazimierza.

Druga część koncertu poświęcona była twórczości Maxa Regera. Marinoni zaproponował wyjątkową, autorską koncepcję „symfonii organowej,” łącząc wybrane utwory z op. 59 w logiczną i spójną narrację muzyczną. Od dramatycznej „Toccaty d-moll” przez liryczną „Melodię B-dur” po monumentalną „Introdukcję i passacaglię d-moll”, artysta ukazał pełne spektrum emocji i technicznych możliwości, które tkwią w tej muzyce.

Na uwagę zasługuje również doskonały stan techniczny instrumentu, będącego efektem stałej troski proboszcza parafii, ks. dr Jana Siedlarza, co z pewnością wpłynęło na jakość brzmienia. Organy kościoła św. Kazimierza w połączeniu z interpretacyjną wnikliwością Marinoniego stworzyły niezapomniane doświadczenie artystyczne.

Anna Woźniakowska, związana z Sądeckim Festiwalem Muzyki Organowej L’ARTE ORGANICA od jego pierwszej edycji, od lat odgrywa kluczową rolę w jego artystycznym i edukacyjnym wymiarze. Od początku istnienia festiwalu odpowiada za przygotowanie omówień programów, które wzbogacają foldery koncertowe, a od 2008 roku pełni także rolę prowadzącej wydarzenia. Jej wieloletnia obecność i zaangażowanie w popularyzację muzyki organowej czynią z niej nie tylko niezastąpioną przewodniczkę po repertuarze, ale również ważną postać w budowaniu prestiżu tego wydarzenia.

Recital Gabriele Marinoniego był nie tylko popisem wirtuozerii, ale także głębokim i przemyślanym dialogiem z tradycją muzyki organowej. Artysta udowodnił, że organowa literatura – zarówno barokowa, jak i romantyczna – wciąż kryje w sobie potencjał do nowatorskich interpretacji. To wydarzenie, pełne muzycznych kontrastów i artystycznych subtelności, wpisuje się w najlepsze tradycje Festiwalu i podnosi jego rangę na arenie międzynarodowej.