Logo - SOKÓŁ Małopolskie Centrum Kultury, Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego

„Arcadia” Teatru KTO z Krakowa | TEATR POLSKA 2023

29 listopada 2023 - 60 zdjęć
Spektaklem pt. „Arcadia” krakowskiego teatru KTO zakończył się 24 listopada trzydniowy maraton teatralny w Małopolskim Centrum Kultury SOKÓŁ, zorganizowany w ramach programu Teatr Polska. Odbywające się dzień po dniu spektakle, mocno ze sobą kontrastujące, ukazały różnorodne formy i treści teatralne, a widzowie, również w tym roku, mogli zaobserwować, jak różne oblicza ma ta dziedzina sztuki.
„Arcadia” to spektakl, w którym dominującymi i jedynymi rekwizytami, pełniącymi też funkcję elementu scenografii, są ławki. Jak podkreślał reżyser „Arcadii”, ławka symbolizuje przede wszystkim przemijanie i los człowieka. Każdy z dziesięciu aktorów ma swoją ławkę, swoją historię, którą opowiada za pomocą składania i rozkładania ławki, rzucania jej i przestawiania.

Inspiracją do stworzenia spektaklu, który przenosi nas w nieistniejący już świat, nakłaniając odbiorcę do refleksji nad sensem życia, był poemat Tadeusza Różewicza „Et in Arcadia ego”. Stąd też od początku trwania przedstawienia, do jego ostatniej sceny, widzowi towarzyszy uczucie tęsknoty, nostalgii, a nierzadko ujmującego smutku.

Bardzo ciekawym i odważnym rozwiązaniem reżyserskim jest rozpoczęcie spektaklu już na korytarzu prowadzącym do wejścia na salę widowiskową. Do czekających na przedstawienie osób podchodzili aktorzy i w mało uprzejmy sposób, który można przyrównać do awanturowania się, domagali się ustąpienia im miejsca i zejścia z owych ławek, które następnie wnieśli na scenę. Na szczęście w MCK SOKÓŁ udało się uniknąć prawdziwych kłótni, do których dochodziło w innych miejscach, jak wspominał reżyser.

„Arcadia” to opowieść bez słów, przedstawiona za pomocą tańca, gestów i mimiki. Nowoczesna choreografia i muzyka oraz minimalizm widoczny w scenografii zbiegają się z typowym dla reżysera, Jerzego Zonia, klimatem lat 50. i 60.

W spektaklu przeważają pełne groteskowej radości zbiorowe sceny ruchu i tańca, przeplatane nielicznymi fragmentami przedstawienia. Dynamika przedstawienia przywodzi natomiast na myśl rozpaczliwą próbę uchwycenia przeszłości.
Agata Życzyńska