WNYKI | wernisaż wystawy

W N Y K I
Człowiek jest s o b ą albo k i m ś . Zakłada maskę, podszywa się, zagarnia, kradnie, wykorzystuje i triumfuje fałszem albo zgodnie z linią powołania sieje i zbiera owoce własnego talentu. Nie podejmując walki, nie troszcząc się o własny rozwój szykujemy sobie pułapkę niezrealizowania siebie i tym samym przygotowujemy wnyki, w które kiedyś wpadniemy.

W dobie platform internetowych człowiek odkrył, że można bezimiennie – beztwarzowo machać narzędziem poufałości, zadawać ciosy niedozwolone, pielęgnować głupotę i narcyzm. Dzisiaj narzędziem codzienności staje się arogancja. Za hejtem kryje się n i k t . Jest jak bezimienny kłusownik, podstępny tchórz zakładający w lesie wnyki. Upiory rodzą się w zakłamaniu. Ukrywają się za nowoczesnością, pseudo dobrocią i fałszywą troską o rozwój człowieka.

Stoimy na krawędzi wilczego dołu. Chciwość popycha nas do przodu. Czas, władza, pieniądze i polityka powołują do życia strach, który w efekcie paraliżuje dobro. Za oknem deszcz zmywa kurz pozornego postępu – pomaga swoim oprawcom. Wszechobecny beton i ziemia nie mogą się porozumieć z winy człowieka. Na ulicach miast ukryte są wnyki – my je ustawiamy, są codziennością.

Drzewo, które urosło na nieuczciwym gruncie nie ma korzeni. To nie jest ocena ostatnich lat, dekad czy epok. To odwieczne pytanie o sacrum i profanum, ale ostatecznie jest to też pytanie o istnienie dobra i zła.

Talent jest drogą, na której nie ma nienawiści i zazdrości. Jest motorem istnienia – nie za wszelką cenę, ale z szacunkiem wobec życia. Cierpliwość jest formą walki – nie przetrwania. To papier ścierny dla diamentów. Dzięki takim postawom świat nie będzie znał terminów takich jak wnyki a pokora będzie znakiem świadomości.

Artysta, który bierze udział w wystawie pod tytułem WNYKI, jest człowiekiem w o l n y m, twórcą i reakcją na wczoraj, dzisiaj, a także na jutro. Należy do tej grupy ludzi, którzy odkrywają symboliczne wnyki zakamuflowane w naturze ludzkiej; ratują kulturę a w znacznej mierze człowieczeństwo.

Wystawa nie ma oceniać, oskarżać, wytykać palcem. Ma powołać do istnienia myśl – jak unieszkodliwić wnyki podstępu i cwaniactwa, zwłaszcza w obszarze kultury.