Wołosatki

„Wołosatki” to zespół wokalno-instrumentalny o harcerskich korzeniach, powstały w 1974 roku w Bieszczadach, choć na co dzień domem rodzinnym grupy są Kielce. Formacja wykonuje głównie utwory własne, kultywując ideę śpiewania wielogłosowego oraz łącząc tradycję ze współczesnymi kierunkami muzycznymi.

W dorobku „Wołosatek” znajduje się ponad dwadzieścia płyt oraz liczne nagrody i wyróżnienia. Zespół wielokrotnie występował w telewizji i radiu, a także koncertował na terenie całego kraju. W repertuarze znajdują się nie tylko piosenki harcerskie i turystyczne, lecz także ballady, bossanowa, blues, reggae, country, rock ’n’ roll oraz poezja śpiewana. W kraju i za granicą trudno znaleźć zespół o podobnym stylu muzycznym. „Wołosatki” są niepowtarzalne i wyjątkowe.

Koncert będzie hołdem dla sądeckiego autora tekstów piosenek, Wiesława Buchcica. W programie znajdą się utwory jego autorstwa, stanowiące wyraz pamięci i uznania dla jego artystycznej oraz harcerskiej działalności.

Druh Wiesław „Sławomir” Buchcic (1948–2013) – oddany harcmistrz, uznany pedagog, miłośnik i twórca teatru. Urodzony w Starym Sączu, od najmłodszych lat działał w Związku Harcerstwa Polskiego. W harcerstwie pełnił funkcję kierownika wydziału kultury i instruktora Komendy Chorągwi Nowosądeckiej, prowadził słynną stanicę harcerską w Kosarzyskach, a także drużynę artystyczną „Heca”. W ostatnich latach życia prowadził rodzinny dom dziecka przy ul. Tarnowskiej w Zabełczu.

Wspierał znany sądecki kabaret „Lach”, reżyserował i tworzył teksty w Teatrze Robotniczym, był związany ze spektaklami dla dzieci, pisał teksty piosenek, scenariusze bajek i przedstawień, takich jak „Strachy na Lachy”. Zasłynął przede wszystkim jako autor tekstów tego zespołu z Kielc. Drugim zespołem były poznańskie „Łejery”, dla których pisał scenariusze teatralne, a nawet hymn szkoły. „We wtorek po sezonie” oraz „Zima Wołosatek”, do których muzykę skomponował Ryszard Pomorski, to utwory, które trafiły do wielu śpiewników i są znane w całej turystycznej Polsce.

Niezwykle sympatyczny, inteligentny, utalentowany, towarzyski, a przede wszystkim skromny – tak wspominał go Janusz Michalik, sądecki aktor i reżyser.

„We wtorek w schronisku po sezonie
W doliny wczoraj zszedł ostatni gość
Za oknem plucha, kubek parzy w dłonie
I tej herbaty, i tych gór mam dość...”